<p><strong>Mirovên hejar<br /></strong></p> <p style="text-align:justify;">"Edîtorê Mîlanoyî yê ku wergera îtalyanî ya Mirovên Hejar çapkiriye dîbêje ku ev berhem ji bo hemî gelan hatiye nivîsîn, rast e, xebera wî ye. Ez nizanim ku wê pirtûk ji alî herkesî ve bê xwendin an na, lê mîn ew ji bo herkesî nivîsandiye. Mirovên Hejar, çendî ji bo Îspanya, Fransa, Îrlanda hatibe nivîsîn ewende jî ji bo Brîtanya, îtalya, Almanya û hwd; çawa ji bo împeretoriyên ku li ser milên hejaran hatine avakirin hatiye nivîsîn wiha jî ji bo komarên koledar hatiye nivîsîn. Pirsên civakî sînoran nas nakin. Birînên mirovayetiyê, ew birînên bêsînor ku hemî rûdinyê digrin, li xetên sor an hêşîn ên nexşeyan ho venadin, ranawestin qet. Li her ciyekî ku nîjada mirov nezan û bêhêvî ye, jin ji bo nan xwe difiroşe, zarok ji ber peydenekirina pirtûkeke perwerdekirinê û agirekî germ êşê dikşîne, Mirovên Hejar li derî dixe û wiha dibêje: Ez ji bo we têm, derî vekin li min.<br /><br />Di vê saeta ewende tarî ya şaristaniyetê ku em tê de dijîn, navê hejar, mirov e; ev mirov li hemî îqliman di ber ruh de ye û bi hemî zimanan dinale."</p> <p style="text-align:right;"><strong>Victor Hugo</strong></p>

<p><strong>Hingê</strong></p> <p align="justify">Ji ber qedexebûna zimanê kurdî ya heftê salane, li bakurê welêt êdî kurdan jî bawer nedikirin ku zimanê wan têra edebiyateke modern dike. Di dawiya salên 70'ê de, Rojen Barnas bi pirtûka xwe ya şiîran <em>Li Bandeva Spêde</em>, mîna stêrkeke hêviyê li ezmanê welêt yê bêhêvî çûrisî. Navê wî di kurtedemekê de li seranserî welêt belav bû. Ew ji bo nivşê nûhatî bû çavkaniya nivîsandinê û ji edebiyata kurdî hezkirinê. Her di wan salan de, wî bi çîrokên xwe yên mîzahî ku bi navê Flît Totanî di kovara <em>Tîrêj</em>ê de diweşandin, hem kurd dane kenandin, hem jî ew dane fikirandin.</p> <p align="justify">Rojen Barnasê ku mîna şaîr û bi pirtûkên xwe <em>Li Bandeva Spêde</em>, <em>Heyv Li Ezmanê Diyarbekirê</em> û <em>Milkê Evînê</em> navdar e; bi van çîrokan nîşan dide ku ew hostayekî çîrokê ye jî. Weşanxaneya me bawer e ku <em>Hingê</em> rengekî nû dide edebiyata kurdî ya modern û pirtûkxaneya kurdî ya jar dewlemend dike.</p> <p align="right"><strong>Weşanên NÛDEM </strong></p>

<p>Farqin/ Sîlvan/ Silîvan<br />Di dîroke de Farqîn ( Meyafarqîn )<br />Avasazî<br />Aborî <br />Jiyana Civakî <br />Cejin û şahî <br />Xwendin <br />Rewşenbîrî <br />Tevgerên nerazîbûn û pêşverûtiyê li Farqînê <br />Edebiyat <br />Dîn û bawerî û çend foto ji Farqînê</p>

<p><strong>Agirê sinema Amûdê<br /><br />M. Ahmedê Namî<br /><br />Jîna nû<br /></strong><br />Pêşberıya çîrokê</p> <p>Dema min dît ku çîroka Agirê Sînema Amûdê yek ji serpêhatiyên mezin ên ku di welatê me de çêbûne tê hijmartin, min nexwest ew jî winda; bê ser û şop here.<br /><br />Bi hezaran çîrok û serpêhatî di welatê me de çêbûn û nehatin nivîsandin. Mamoste û pêzanên welatê me guh nedane tiştekî ji wan, çi mezin û çi biçûk.<br /><br />Mamoste û zanayên welatê xelkê tiştê li welatê wan dibû biçûk û mezin bê kêmayî di rûpelên mêjû de didane ber çavê zana û xwendevanên xwe û zana û xwendevanên biyanî bi camêrî û serbilindî, nedihiştin tiştek di ser wan re bibûre û nenivisandî bimîne. Mamoste û zanayên me, xwediyê xameyên çalak û namîdarên mêjû yên mîna: Qadî Ibn Xulekan û Ibn Al-Esîr û Ebû Al-Fîda û her wiha ristevan û torevanên me yên ku li cihanê deng dane; wek mîrê ristevanan Ahmed Şewqî, Cemîl Al-Zehawî û Mearûf Al-Resafî hebûne. Lê ewan carek milet û welatê xwe ne anîne bîra xwe, her û her bi navê miletên din xwe dane nîşandan û naskirin û ji wan re xebatên hêja û bê hijmar kirine. Milet û welatê wan bê par mane, carekê ji kerema xwe re ne gotine em Kurd in û gelê cihanê bi gel û welatê xwe agadar nekirine, eger biviyana dikaribûn herkesî agadar bikin bi wan.<br /><br />Metelok dibêje: "Zilamek û zimanek" ango: zanakî welat ...</p>

<p><span><strong>Mewlûdê Nebî</strong><br /><br />Mela Ehmedê Xasî </span><span>û </span><span>Mewlûdê Nebî</span></p> <p><span>Mewlûdê Nebî, bi ziwanê Kurdî bi zaravayê Zazakî (Dimilkî) bi destê Mela Ehmedê Xasî hamew nûştişî. Di 25'ê aşmê Adarî 1315 (1899) de çarsey hebe di Çapxaney Litografya sûkê Di­yarbekirî de hamey çapkerdişî.</span></p> <p><span>La mixabin ma derbarey jiyanê Xasî de zaf çîke nêzanê. Zanayîşo ku ma der û dor ra û kowara Hêvî ra giroto; Mela Ehmedê Xasî serrê 1867 - 1868 de dewê Hezanî de hamew dinya. Hezan enka di navçey Pêşêkevirî de, dewêka gird a û eyro nehya wa, a dewe girêdayê Lice ya.</span></p> <p><span>Namey pi Mela Ehmedê Xasî, Mela Hesen o. Ehmedê Xasî pî xu hete dest bi wendiş kerd. Badê wendişê xu yê dewe feqîtî kerde û wendişê medresan berdewam kerd, wendişê xu yo peyîn zî Diyarbekir de temam kerd û îcazey xu mifrî Diyarbekrî Hecî Îbrahîm Efendî hete girot. Demêke bî miftî Licey. 1909 Melayê Xasî Diyarbekir ra surgunê Rodos -a ku deryayê sipî de wa- kerdo. Ehmedê Xasî 18.2.1951 di dinyay xu bedelnawa (şiyo remet).</span></p> <p><span>Ehmedê. Xasî di ê demi û ê rewşî de ronakbîr, 'alim û we­latparêzêkew germ bî. Neslê Xasî rayew keyna û nevî yê estê. Gorey vatişanê kesê ku ew nas kerdêne zehf eserê cê biyê. Ê badê wefatê cê ra tersê dewlete ra hamey veyşnayişî. Eyro zî ş'irê cê bi Tirkî, 'Erebî, Kurdî (Kurmancî) şarî miyan de estê. Ez wazena enî ş'îranê Xasî ra diheban zî wendoxan ré pêşkêŞ bikerî. Xasî, bi ziwanê Tirkî, 'Erebî, Farisî, û Kurdî (Kurmancî - Zazakî) zanayne.</span></p> <p><span>Mewlûdo ku Xasî bi herfanê 'Erebî nûşto, ma bê ku bedelnayîş tede virazin, ma bi herfanê latînî nûşt, la bi tevlî ku gelêke hevalan zî hetê ma kerd, ma kowara Hêvî ra zî feyde dî; reyna zî ma zanê go kemanî ma bibo. Eger şaşî û kemanî ma jo bivîno û ma rê binûsno, ma go pê kêfuweş Bibin Ma bi zanın herfê (d) henî cayan de kerd (z), herfê (A) (E) (Ê) ('Î) (U) ma nuxteyke (') nawa ser ('a) ('e) ('ê) ('î) ('u) yanê zey ('ezman), ('alim), ('îbet), ('Umer) ... pê ew veng vecyo, ma eno metod bi kar ardo. Bi qey ku orjînalê cê bi herfanê 'Erebî biyo ma zî ana nûşto.<br /><strong> </strong></span></p> <p><span><strong>MIHANÎ</strong></span></p>

<p>Au sommaire de ce numéro qui a pour thème «<strong> Les Kurdes et les frontières »</strong></p> <ul><li>« La frontière, un laboratoire esthétique et idéologique pour les réalisateurs kurdes » par Pauline Tucoulet<br /><br /></li> <li>« Les frontières linguistiques kurdes : un état des lieux » par Salih Akin<br /><br /></li> <li>« L’infra-politique des Kurdes dans « les années de silence ». La contrebande : un défi aux frontières étatiques » par Adnan Çelik<br /><br /></li> <li>« Frontières, Etats-Nations et minorités au Moyen-Orient : Un nationalisme sans nation ? Le cas des Kurdes après la Première Guerre mondiale » par Najat Abdulla<br /><br /></li> <li>« Rethinking Borders : A discussion on Vision of Borders in Democratic Confederalism » par Tuncay Şur et Seyhan Atak</li> </ul><p>Chronique bibliographique</p> <p>Nécrologie : Triste disparition de trois amis et grands connaisseurs des Kurdes.</p>