<p>Dans la province du Botan, un jeune kurde, Mem, s'éprend de la soeur du prince, la belle Zîn. Celle-ci partage son amour passionnée, mais les intrigues du traître Bekir déclenchent l'hostilité du prince qui refuse leur union. Autour des deux jeunes gens, Ahmedê Khanî dépeint les fastes et la grandeur d'une cour princière kurde du Xviiè siècle, avec ses fêtes, ses banquets, ses chasses, ses faits d'armes. . .Tiré d'une légende populaire, ce chef-d'oeuvre est le premier manifeste national de la littérature kurde et un grand poème d'amour mystique.</p>

<p></p> <p><strong>Les chemins du nocturne</strong><br /><br />Seyhmus Dagtekin est né en 1964 à Harun, village kurde au sud-est de la Turquie. Après des études en audiovisuel à Ankara, il arrive à Paris en 1987. Il écrit en turc, en kurde ou directement en français, comme pour ce livre.<br /><br />La poésie est le chant d'un manque, le cri d'une blessure. Manque qui fait irruption et dérange l'ordonnance coutumière des choses, blessure qui donne à voir la lueur que chacun porte dans ses profondeurs.</p>

<div class="ResumeStrateTop" id="lirelasuite"> <h3 class="FAstrate-title techSpecRow-subtitle"><span class="FAstrate-title-color"></span></h3> </div> <div class="whiteContent"> <p class="blockdetallee">Union syndicale<br /><br /> Solidaires<br /><br /> Engagée syndicalement sur le kurdistan depuis plusieurs années, la commission internationale de l'union syndicale solidaires a ici regroupé des textes de ses militant.e.s, de groupes avec lesquels ils/elles travaillent et de chercheurs internationaux sur la question. Elle offre ainsi un regard original sur le sujet très discuté depuis la guerre contre daech qui intéressera les syndicalistes et plus largement tous ceux et celles qui aspirent à un monde émancipé.</p> </div>

<p><span><strong>Mewlûdê Nebî</strong><br /><br />Mela Ehmedê Xasî </span><span>û </span><span>Mewlûdê Nebî</span></p> <p><span>Mewlûdê Nebî, bi ziwanê Kurdî bi zaravayê Zazakî (Dimilkî) bi destê Mela Ehmedê Xasî hamew nûştişî. Di 25'ê aşmê Adarî 1315 (1899) de çarsey hebe di Çapxaney Litografya sûkê Di­yarbekirî de hamey çapkerdişî.</span></p> <p><span>La mixabin ma derbarey jiyanê Xasî de zaf çîke nêzanê. Zanayîşo ku ma der û dor ra û kowara Hêvî ra giroto; Mela Ehmedê Xasî serrê 1867 - 1868 de dewê Hezanî de hamew dinya. Hezan enka di navçey Pêşêkevirî de, dewêka gird a û eyro nehya wa, a dewe girêdayê Lice ya.</span></p> <p><span>Namey pi Mela Ehmedê Xasî, Mela Hesen o. Ehmedê Xasî pî xu hete dest bi wendiş kerd. Badê wendişê xu yê dewe feqîtî kerde û wendişê medresan berdewam kerd, wendişê xu yo peyîn zî Diyarbekir de temam kerd û îcazey xu mifrî Diyarbekrî Hecî Îbrahîm Efendî hete girot. Demêke bî miftî Licey. 1909 Melayê Xasî Diyarbekir ra surgunê Rodos -a ku deryayê sipî de wa- kerdo. Ehmedê Xasî 18.2.1951 di dinyay xu bedelnawa (şiyo remet).</span></p> <p><span>Ehmedê. Xasî di ê demi û ê rewşî de ronakbîr, 'alim û we­latparêzêkew germ bî. Neslê Xasî rayew keyna û nevî yê estê. Gorey vatişanê kesê ku ew nas kerdêne zehf eserê cê biyê. Ê badê wefatê cê ra tersê dewlete ra hamey veyşnayişî. Eyro zî ş'irê cê bi Tirkî, 'Erebî, Kurdî (Kurmancî) şarî miyan de estê. Ez wazena enî ş'îranê Xasî ra diheban zî wendoxan ré pêşkêŞ bikerî. Xasî, bi ziwanê Tirkî, 'Erebî, Farisî, û Kurdî (Kurmancî - Zazakî) zanayne.</span></p> <p><span>Mewlûdo ku Xasî bi herfanê 'Erebî nûşto, ma bê ku bedelnayîş tede virazin, ma bi herfanê latînî nûşt, la bi tevlî ku gelêke hevalan zî hetê ma kerd, ma kowara Hêvî ra zî feyde dî; reyna zî ma zanê go kemanî ma bibo. Eger şaşî û kemanî ma jo bivîno û ma rê binûsno, ma go pê kêfuweş Bibin Ma bi zanın herfê (d) henî cayan de kerd (z), herfê (A) (E) (Ê) ('Î) (U) ma nuxteyke (') nawa ser ('a) ('e) ('ê) ('î) ('u) yanê zey ('ezman), ('alim), ('îbet), ('Umer) ... pê ew veng vecyo, ma eno metod bi kar ardo. Bi qey ku orjînalê cê bi herfanê 'Erebî biyo ma zî ana nûşto.<br /><strong> </strong></span></p> <p><span><strong>MIHANÎ</strong></span></p>

<p><strong>Agirê sinema Amûdê<br /><br />M. Ahmedê Namî<br /><br />Jîna nû<br /></strong><br />Pêşberıya çîrokê</p> <p>Dema min dît ku çîroka Agirê Sînema Amûdê yek ji serpêhatiyên mezin ên ku di welatê me de çêbûne tê hijmartin, min nexwest ew jî winda; bê ser û şop here.<br /><br />Bi hezaran çîrok û serpêhatî di welatê me de çêbûn û nehatin nivîsandin. Mamoste û pêzanên welatê me guh nedane tiştekî ji wan, çi mezin û çi biçûk.<br /><br />Mamoste û zanayên welatê xelkê tiştê li welatê wan dibû biçûk û mezin bê kêmayî di rûpelên mêjû de didane ber çavê zana û xwendevanên xwe û zana û xwendevanên biyanî bi camêrî û serbilindî, nedihiştin tiştek di ser wan re bibûre û nenivisandî bimîne. Mamoste û zanayên me, xwediyê xameyên çalak û namîdarên mêjû yên mîna: Qadî Ibn Xulekan û Ibn Al-Esîr û Ebû Al-Fîda û her wiha ristevan û torevanên me yên ku li cihanê deng dane; wek mîrê ristevanan Ahmed Şewqî, Cemîl Al-Zehawî û Mearûf Al-Resafî hebûne. Lê ewan carek milet û welatê xwe ne anîne bîra xwe, her û her bi navê miletên din xwe dane nîşandan û naskirin û ji wan re xebatên hêja û bê hijmar kirine. Milet û welatê wan bê par mane, carekê ji kerema xwe re ne gotine em Kurd in û gelê cihanê bi gel û welatê xwe agadar nekirine, eger biviyana dikaribûn herkesî agadar bikin bi wan.<br /><br />Metelok dibêje: "Zilamek û zimanek" ango: zanakî welat ...</p>

<p>Farqin/ Sîlvan/ Silîvan<br />Di dîroke de Farqîn ( Meyafarqîn )<br />Avasazî<br />Aborî <br />Jiyana Civakî <br />Cejin û şahî <br />Xwendin <br />Rewşenbîrî <br />Tevgerên nerazîbûn û pêşverûtiyê li Farqînê <br />Edebiyat <br />Dîn û bawerî û çend foto ji Farqînê</p>

<p><strong>Mirovên hejar<br /></strong></p> <p style="text-align:justify;">"Edîtorê Mîlanoyî yê ku wergera îtalyanî ya Mirovên Hejar çapkiriye dîbêje ku ev berhem ji bo hemî gelan hatiye nivîsîn, rast e, xebera wî ye. Ez nizanim ku wê pirtûk ji alî herkesî ve bê xwendin an na, lê mîn ew ji bo herkesî nivîsandiye. Mirovên Hejar, çendî ji bo Îspanya, Fransa, Îrlanda hatibe nivîsîn ewende jî ji bo Brîtanya, îtalya, Almanya û hwd; çawa ji bo împeretoriyên ku li ser milên hejaran hatine avakirin hatiye nivîsîn wiha jî ji bo komarên koledar hatiye nivîsîn. Pirsên civakî sînoran nas nakin. Birînên mirovayetiyê, ew birînên bêsînor ku hemî rûdinyê digrin, li xetên sor an hêşîn ên nexşeyan ho venadin, ranawestin qet. Li her ciyekî ku nîjada mirov nezan û bêhêvî ye, jin ji bo nan xwe difiroşe, zarok ji ber peydenekirina pirtûkeke perwerdekirinê û agirekî germ êşê dikşîne, Mirovên Hejar li derî dixe û wiha dibêje: Ez ji bo we têm, derî vekin li min.<br /><br />Di vê saeta ewende tarî ya şaristaniyetê ku em tê de dijîn, navê hejar, mirov e; ev mirov li hemî îqliman di ber ruh de ye û bi hemî zimanan dinale."</p> <p style="text-align:right;"><strong>Victor Hugo</strong></p>

<p></p> <p>Cette histoire est en grand partie inspirée des souvenirs d'enfance de l'auteur, qui a grandi au Kurdistan d'Irak. D'une plume ironique et acerbe parfois, il dépeint la vie d'une famille kurde à l'époque de Saddam Hussein, le quotidien à Mossoul, l'endoctrinement du parti Baas dans les écoles, les crimes d'honneur, le combat des peshmergas dans les montagnes, les amours de jeunesse, l'enrôlement forcé dans l'armée. Ce roman, publié en anglais en 2013, nous raconte toute la question kurde à travers le regard d'un jeune garçon, et résonne étrangement avec l'actualité.</p>