<p><strong>Iqdê Durfam<br /><br /></strong>Nivîskarê hêja hozanê berêz î giranbiha û dilovan <strong>Şêx Eskerî</strong> di sala 1316 an (1898-1899) de, li gundê Axtepe hatîye dinê û di sala 1952 an de jî çavên xwe jî dinya jîndar gîrtine û li gundê Çolê di wargeya xwe ya daimî de radikeve û kurê şêx Evdirehmanê Axtepî ye. Ewî destpêka xwendinê li cem bavê xwe di xwendegeha Axtepê de kirîye, di pey dilovanîya bavê de, li nik birayê xwe şêx Kerbela domandîye. Şêx Eskerî di hin deman de li gundê Hilerê (Çêrmûk) û li gundê Bîrsinê (Egil- Diyarbekir) bi malîtî maye...</p>

<p>Dans le Berger kurde, Ereb Şemo, avec beaucoup de naturel et de simplicité et non sans poésie, nous fait connaître, dans les détails de tous les jours, la vie au grand air des tribus nomades. On ne lira pas ces récits sans émotion ni non plus sans intérêt, d'autant plus que ces coutumes séculaires ont pratiquement disparu dans la majeure partie du Kurdistan.</p>

<p><strong>Siwarên Êşê</strong></p> <p style="text-align:justify;">Mehînê bi hêsanî hefsar ji destê wî distand û mîna stêrika ku birije. wê xwe bi ser  milê asmanên fireh de xwar dikir û dûr diçû. Ferzend û mehînê goristanên bêhejmar li dû xwe dihiştin, serdemên malwêraniyan ji bîr  dikirin, bi hev re diçûn warê jînê, roj û şevên evînê. Ferzend kavil û demên xwînxwara û bêhna mirinê li paş xwe dihişt: Di wan şevên dirêj de, wî qesir di serê xwe de xweştir dikir, rengareng dikir, wek bûkekê dixemiland, bi  destê wê digirt, dibir bal xwe û ew li kêleka  xwe li ser ciyan dirêj dikir. Ew dibû Ferhadê  evîndar, ji Şîrîna xwe re qesrek berz ji dax-waziyan saz dikir, ew dibû Mêm û bi agirê nava xwe şevên hovîtiyê dikirin rojên hêviyê  û govendên rindiyê. Paşê, wî xwe berdida  hundirê wê û xwe di dalan û eywanên pir de bi kêfxweşiya mest û aşiqan winda dikir.</p> <p style="text-align:justify;"></p>

<p><strong>Xwençe cild I: Gotinên pêşiyan, kilam-dîlok û çîrok</strong></p> <p>Ji bo şadîya heval û hogirên min ên îşkencexwarî...<br /><br /><br />«Eger Kurd hebûna, wê zimanê wan nivîsî bûna<br />Madem ku zarnivîs tune, ev dewletçêkirin çi ye?»<br />                                                       <strong>Peyva îşkencecîyan<br /></strong><br />«Gelî Kurdan!<br />Eger hûn naxwazin ji hev taromar û winda bibin, beri hertiştî zimanê xwe bixwînin bidin xwendin. Lê eger dixwazin xwe nas bikin û xwe bidin naskirin û hezkirin, û bi hevaltî û dostanîya miletên din re pêş ve herin, û rûmet û bi rûmet û serbilindî bijîn, dîsa zimanê xwe bixwînin û bidin xwendin.»<br />                                                              <strong>Dr. Nûredîn Zaza</strong></p>

<p><strong>Zaroka şevê<br /></strong></p> <p style="text-align:justify;">Jack London di sala 1876'an de li San Fransiscoyê hatiye dinyayê. Zaroktiya wî di nava feqîrtiyê de, lê bi xebat û berxwedanê ve tijî derbas bûye. Ew cara pêşî di 17 salîya xwe de çirokeke xwe belav dike û ew çirok jî wî dikişîne cîhana nivîskariyê. Jê pê ve London bê westan dinivîsîne. Ew di temenekî çil salane de nêzikî 50 pirtûkî dinivîsîne. Hinek ji pirtûkên wî yên naskirî ev in: "Pahniya Hcsinî"1907, "Martin Eden" 1909, "Qêrîna Wahşetê" 1903, "Berî Adem" 1906, Şampiyon, Geliyê Heyvê, Berxwedan, Kûçikê Sîrkê û hwd.<br /><br /> Weşanxaneya me vê pirrûka ku berê du çîrokên wê "Xwêdana Eniyê" û "Yê Meksîkî" di kovara NÛDEMê de hatibûn weşandin, bi serbilindî pêşkêşî xwendevanên kurd dike.</p>

<p><strong>Zend-Avista - Dîwana 5an  </strong></p> <p style="text-align:justify;">"Çaxê ez navê şayîrên kurdan tînim bîra xwe, herdem navê hezkerê me, şayîrê me mezin û hêja Cegerxwîn tê ser lêvê min... Cegerxwîn bi rewşa xwe va, bi afirandinê xwe va behra bê berî û bê binî ye.<br /><br /> "Cegerxwîn bi reng û rûyê xwe va, bi nivîsarên xwe va wek teht û kelemên serê çiyayên Kurdistanê here bilin e; sedan sedsal hatiye, çûne û bihirîne, lê ew teht, ew kelem di ciyê xwe da bi tîk, qaym û berk mane, Cegerxwîn jî li huneriya xwe da, li bîr û bawera xwe da bi qaym serbilind û serefraz maye û li riya xwe da her diçe û diçe.<br /><br /> "... Dîwanên Cegerxwîn ênsiklopêdiya peydabûn û pêşveçûna neteweyê kurd e, ya helketin, serketin û daketina şerê serxwebûna kurdan e, ênsiklopêdiya rabûn û rûniştina kurda ye."</p> <p style="text-align:right;"><strong>Qanatê Kurdo </strong></p>

<p><strong>Zimanê çiya<br /><br />Harold Pinter<br /><br />Xanî &amp; Bateyî</strong> <br /><br />“... Ez xwe azad û serbest nahesibînim. Ji ber ku gelekî ji 20 milyona zêdetir, yanê gelê kurd li ser axa xwe, li welatê xwe nikare bi zimanê xwe bipeyive. Zimanê wî qedexe bûye... Mixabin ku dinya bûye cehennem... kirine cehennem. Di vê cehennemê de zebanî, mêrkuj, xwînrêj li milekî ne û em yên mayî jî li milekî ne. Em li ku dibin bila bibin, divê em li dijî xirabî û kirêtiyên wan dengê xwe bilind bikin. Aha berhemên min, nemaze yên dawîn, celebeke dengbilindkirinê ne...”<br /><br />“...Cehennem û zebanî li wir, li Kurdistanê, li ber çavan in. Pir vekirî, aşkera û tazî... Min xwest, ez jî bi awayê xwe, vê yekê salix bidim...”<br /><br />İlon 1989<br /><br />Harold Pinter</p>